Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΙ Η ΚΥΡΙΑ ΚΑΘΩΣΠΡΕΠΕΙ....(2ο)

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΙ Η ΚΥΡΙΑ ΚΑΘΩΣΠΡΕΠΕΙ....(2ο)

Δευτέρα πρωί και η κυρία Καθωσπρέπει κάλεσε τις φίλες της για τον καθιερωμένο καφέ στο σαλόνι της. Είχε ήδη ετοιμάσει κουλουράκια με χριστουγεννιάτικα σχέδια, κέικ αλμυρά και γλυκά και περίμενε πως και πως να συγκεντρωθούν όλες και να αρχίσει ο σχολιασμός, που κάθε Δευτέρα πρωί ακολουθούσε μια συγκεκριμένη ιεροτελεστία και ούτε λίγο ούτε πολύ, θύμιζε πρωινή κουτσομπολίστικη εκπομπή συστημικού καναλιού.

Το πρώτο θέμα θα αφορούσε όπως πάντα αυτούς που έλειπαν από τον Κυριακάτικο εκκλησιασμό και κατόπιν την ενδυμασία και το στήσιμο όσων παραβρέθηκαν σ΄αυτόν…

- «Έτσι που έγιναν τα πράγματα, ευτυχώς έχουμε και την εκκλησία για να φοράμε κάνα ρούχο της προκοπής…Να τα δείχνουμε κιόλας βρε αδερφέ…

Η νέα μου γούνα πάντως έκανε θραύση!!! Τις έβλεπα εγώ πως με κοίταζαν καθώς περνούσα. Το στόμα θα τους έπεφτε…Μα κι εκείνη η καημένη μωρέ, ξέρεις, του Γιάννη η γυναίκα με τα 4 παιδιά…Κάθε Κυριακή με την ίδια φούστα και το ίδιο παλτό…αφού δεν έχεις κυρά μου, τί αράδιασες 4 κουτσούβελα και δεν μπορείς και να τα συμμαζέψεις να κάτσουν και φρόνιμα στην εκκλησία;;; Όλη την ώρα πέρα δώθε πέρα δώθε…άντε να προσευχηθείς μετά! Θου κύριε φυλακήν το στόματι μου…να πως παίρνει αμαρτίες κανείς…

Ααααα …δεν παινεύομαι αλλά η δικιά μου η Βασιλικούλα, σαν αρνάκι καθόταν δίπλα μου. Μια φορά δεν χρειάστηκε να τη μαλώσω.» έκανε τα σχόλια της η κ. Καθωσπρέπει και ρούφηξε τον καφέ της.

Έπειτα σχολίαζαν τα πρόσφατα συμβάντα που απασχόλησαν τη μικρή πόλη.

- « Πάντως το σπίτι σου βγαίνει πρώτο στον χριστουγεννιάτικο στολισμό χρυσή μου. Σε όλα τα τοπικά διαδικτυακά μέσα υπάρχουν φωτογραφίες του και μιλάνε για σένα.»

- « Ε, ήταν όνειρο ζωής βλέπεις Λένα μου και ήρθε η ώρα να το πραγματοποιήσω…Δεν ξέρεις πόσα αυτοκίνητα σταματούν καθημερινά και το φωτογραφίζουν…»

- « Όμως …χωρίς παρεξήγηση βρε φιλενάδα, μήπως προκαλείς στους καιρούς που ζούμε;;; Στο λέω γιατί άκουσα και άσχημα σχόλια…»

- «Μπααα…σαν τι σχόλια δηλαδή; Όποιος πει κάτι αρνητικό, θα είναι καθαρά από ζήλια και μόνο και φυσικά δεν θα ασχοληθώ…» είπε η κυρία Καθωσπρέπει αλλά ο τόνος της φωνής της φανέρωσε πόσο άβολα ένιωσε με αυτά που άκουσε.

- «Ξέρεις…οι μέρες που ζούμε κουβαλάνε πολύ πόνο, από διάφορες αιτίες. Μόλις χτες διάβαζα στα τοπικά νέα για 2 αυτοκτονίες νεότατων παιδιών αλλά και πριν λίγες μέρες για θανάτους επίσης νέων ανθρώπων και …»

- « Φτάνει…μη συνεχίζεις. Ανέκαθεν οι άνθρωποι πέθαιναν στον κόσμο. Με το σκεπτικό σου, αν το κατάλαβα σωστά, δεν θα έπρεπε να χαιρόμαστε ποτέ γιατί πάντα κάποιος πεθαίνει. Ε, όχι, δεν με αφορούν οι θάνατοι τους. Με αφορά και με ενδιαφέρει η δική μου οικογένεια και μόνον αυτήν. Δόξα τον Πανάγαθο( κι έκανε έναν τεράστιο σταυρό η κ. Καθωσπρέπει), εμείς είμαστε καλά και τα παιδιά μας χαίρουν άκρας υγείας και προκοπής. Σε παρακαλώ λοιπόν χρυσή μου, μην μου ταράζεις τη θετικότητα μου με αρνητικούρες που είναι έξω από εμένα.»

- «Αλήθεια, σκέφτηκες ποτέ σου πως όλα είναι αλληλένδετα;;; Σκέφτηκες πως όλοι είμαστε ένα και με κάποιον τρόπο όλοι συνδέονται με όλα;;; Αυτά που συμβαίνουν στις μέρες μας είναι αποτέλεσμα της αδιαφορίας μας αλλά και της ανοχής μας και…»

- « Τί θες να πεις;;; Πως εγώ φταίω για τις αυτοκτονίες των δύο παιδιών;;; Χα… Με ποιον τρόπο συνδέομαι εγώ στα δικά τους ψυχολογικά προβλήματα;;; Αλλά πάντα Λένα μου ήσουν η σκεπτόμενη της παρέας. Πάντα είχες κάτι αντιδραστικό να πεις και να χαλάσεις την ωραία μας ατμόσφαιρα.»

- « Ωραία ατμόσφαιρα;;; Ναι , δεν λέω, τα κεράσματα σου και η διακόσμηση του σπιτιού σου είναι ασύγκριτα, αλλά τελικά …αυτά είναι φιλενάδα μου, που έχουν σημασία;;; Μα… πώς μπορείς να χαίρεσαι όταν γύρω σου οι περισσότεροι υποφέρουν;;; Όλα αυτά θα είχαν αξία αν συνέβαιναν σε έναν κόσμο που όλοι θα είχαν αφθονία, όλοι γύρω σου θα ήταν καλά, θα γελούσαν και θα στόλιζαν κι αυτοί τα σπίτια τους ώστε να υπάρχει και κάποιος ανταγωνισμός…Τώρα;;; Και πώς μπορείς να λες πως δεν ευθυνόμαστε όλοι μας για τις αυτοκτονίες των παιδιών;;; Είτε η αιτία ήταν τα ναρκωτικά, είτε η ανεργία, είτε κάποια χρέη, είτε η μοναξιά και η απόγνωση, ποιος φταίει αν όχι όλοι μας;;; Εμείς δεν κρυφοκοιτάμε πίσω από την κουρτίνα το παιδί του γείτονα που γυρνάει τρικλίζοντας, αλλά την ίδια στιγμή λέμε καλημέρα στο γείτονα με χαμόγελο, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, αντί να του πούμε πως είμαστε όλοι δίπλα του και θα βοηθήσουμε;;; Δεν μας νοιάζει λες;;; Δεν είναι δικό μας πρόβλημα η ανεργία όταν εμείς επιλέγουμε τις κυβερνήσεις που οδηγούν τον τόπο στην ανεργία;;; Εμείς…»

- « Λένα …μαζευτήκαμε για να απολαύσουμε τον καφέ μας…όχι για να λύσουμε τα προβλήματα των άλλων. Εσύ γιατί σκας;;; Τα παιδιά σου είναι βολεμένα και καθωσπρέπει παιδιά. Τι ζόρια τραβάς για όλους τους άτυχους κακομοίρηδες εκεί έξω;;; Σε παρακαλώ…χρυσή μου, άσε τις απαισιόδοξες σκέψεις και δοκίμασε την τούρτα μου με πορτοκάλι και ανανά. Δεν είναι υπέροχη;;; Στάσου να τη φωτογραφίσω για το instagram πριν την κόψω…"

Η Λένα έμεινε για λίγο σιωπηλή καθώς παρακολουθούσε την κ. Καθωσπρέπει να φωτογραφίζει το δημιούργημα της και να κωφεύει στα αληθινά προβλήματα, που σαν φαρμακερά φίδια τύλιγαν όλους τους ανθρώπους μα έπνιγαν πρώτα αυτούς που είχαν μέσα τους ενσυναίσθηση...

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ: ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΡΑΝΙΚΟΥ

ΠΗΓΗ :
https://www.facebook.com/photo/?fbid=2476862739113653&set=a.283454311787851