Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ 1827 :Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ (Α' ΜΕΡΟΣ)
Στις 2 Ιουνίου 1823 το Εκτελεστικό (Κυβέρνηση) εξουσιοδότησε τους Ιωάννη Ορλάνδο, Ανδρέα Ζαΐμη και Ανδρέα Λουριώτη να μεταβούν στο Λονδίνο και να συνάψουν δάνειο 4.000.000 ισπανικών ταλλήρων. Η επιτροπή καθυστέρησε να αναχωρήσει, λόγω έλλειψης χρημάτων για τα έξοδα του ταξιδιού, τα οποία κάλυψε με δάνειο ο Λόρδος Βύρων. Στις 26 Ιανουαρίου 1824, ο Ιωάννης Ορλάνδος και ο Ανδρέας Λουριώτης έφθασαν στην αγγλική πρωτεύουσα και ύστερα από έντονες διαπραγματεύσεις, στις οποίες πήραν μέρος και μέλη του Φιλελληνικού Κομιτάτου, συνομολόγησαν ένα δάνειο 800.000 λιρών με τον οίκο Λόφναν (9 Φεβρουαρίου 1824). Το δάνειο είχε τόκο 5%, προμήθεια 3%, ασφάλιστρα 1,5% και περίοδο αποπληρωμής 36 χρόνια. Ως εγγύηση για την αποπληρωμή του δανείου τέθηκαν από ελληνικής πλευράς τα δημόσια κτήματα και όλα τα δημόσια έσοδα.
ΣΥΝΘΉΚΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΜΕΓΆΛΗ ΒΡΕΤΑΝΊΑ, ΓΑΛΛΊΑ ΚΑΙ ΡΩΣΊΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΉΝΕΥΣΗ ΤΗς ΕΛΛΆΔΑς. (ΠΡΟΣΠΑΘΗΘΕΙΑ ΕΙΡΗΝΕΥΣΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ).. 6 ΙΟΥΛΙΟΥ 1827
Στη συνθήκη του Λονδίνου στις 6 Ιουλίου 1827 οι Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία,Γαλλία,Ρωσία), παρακινούμενες από την επιθυμία ενίσχυσης της επιρροής τους στα Βαλκάνια, αποφάσισαν την ειρήνευση στην Ελλάδα προτείνοντας παράλληλα στον Σουλτάνο Μαχμούτ Β΄ την παραχώρηση ανεξαρτησίας στους Έλληνες.[1] ΠΟΥ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΘΑ Ήταν μία απόφαση που ΘΑ άλλαΖε τα δεδομένα του ελληνικού ζητήματος και ΘΑ οδήγΟΥσε τελικά στην ίδρυση του Ελληνικού Κράτους
Άρθρο. Ι.
Οι Αναθέτουσες Δυνάμεις προσφέρουν τη διαμεσολαβηση τους στην Οθωμανική Πορφύρα, με σκοπό την
πραγματοποίηση συμφιλίωσης μεταξύ αυτής και των Ελλήνων. Αυτή η προσφορά
διαμεσολάβησης γίνεται στην εξουσία αυτή αμέσως μετά την επικύρωση της παρούσας
Συνθήκης, μέσω κοινής δήλωσης, υπογεγραμμένης από πληρεξούσιους των συμμαχικών
δικαστηρίων της Κωνσταντινούπολης· και, ταυτόχρονα, ζητείται άμεση ανακωχή προς
τα δύο διαγωνιστικά μέρη, ως προκαταρκτική και απαραίτητη προϋπόθεση για την
έναρξη οποιασδήποτε διαπραγμάτευσης.
Βάσεις διακανονισμού.
2. Ο διακανονισμός που προτείνεται στην οθωμανική ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ στηρίζεται στις ακόλουθες βάσεις:
2.1 Η Ελλάδα θα αποτελέσει Μετόχι(ΥΠΟΚΑΤΟΧΗ της Τουρκίας) και θα Αποτίσει φόρο τιμής.
Διορισμός Ελληνικών Αρχών.
2.2 Οι Έλληνες θα ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ κάτω από τον Σουλτάνο, κατά συνέπεια θα καταβάλλουν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ετήσιο φόρο τιμής, το ύψος του οποίου θα καθορίζεται, με ΤΗΝ κοινή συμφωνία.
2.3 Προκειμένου να επιτευχθεί πλήρης διαχωρισμός μεταξύ των ΛΑΩΝ των δύο εθνών και να αποφευχθούν οι συγκρούσεις που θα ήταν αναπόφευκτες συνέπειες ενός τόσο παρατεταμένου αγώνα, οι Έλληνες θα γίνουν κάτοχοι όλης της τουρκικής περιουσίας που βρίσκεται είτε στην Ήπειρο, είτε στα νησιά της Ελλάδας, υπό την προϋπόθεση της αποζημίωσης των πρώην ιδιοκτητών, ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ. ΠΟΥ ΣΗΜΕΝΕΙ: Οι Έλληνες θα γίνουν Κάτοχοι όλης της Τουρκικής Περιουσίας ΜΕ την Πληρωμή της Αποζημίωσης. (ενοικιαστηριου)
είτε με ετήσιο ποσό που θα προστεθεί στο φόρο τιμής, ή από κάποια άλλη ρύθμιση της ίδιας φύσης.
Λεπτομέρειες του Διακανονισμού και των Ορίων που θα διευθετηθούν με διαπραγμάτευση.
Άρθρο 3. Οι λεπτομέρειες του παρόντος Διακανονισμού, καθώς και τα όρια του εδάφους στην Ήπειρο και ο ορισμός των Νήσων του Αρχιπελάγους στα οποία εφαρμόζεται η παρουσα συνθηκη, διευθετούνται με διαπραγμάτευση που θα συναφθεί στο εξής μεταξύ των Υψηλών Δυνάμεων και των Δύο Διαγωνιζόμενων Μερών.
Ειρήνευση της Ελλάδας.
Άρθρο IV.
Οι Αναθέτουσες Δυνάμεις συμμετέχουν στην άσκηση των εργασιών χαιρετισμού της
Ειρήνευσης της Ελλάδας, βάσει των ορων που καθορίζονται στα προηγούμενα άρθρα.
και να εφοδιάσουν, χωρίς τη μικρότερη καθυστέρηση, τους εκπροσώπους τους στην
Κωνσταντινούπολη με όλες τις οδηγίες που απαιτούνται για την εκτέλεση της
Συνθήκης τις οποίες υπογράφουν τώρα.
Ίσα πλεονεκτήματα που πρέπει να παρέχονται σε όλα τα έθνη.
Άρθρο. V.
Οι Αναθέτουσες Δυνάμεις δεν θα επιδιώξουν, στις παρούσες Ρυθμίσεις, καμία
αύξομιωση της επικράτειας, ‘(ΑΥΞΗΣΗ ΣΥΝΟΡΩΝ) οποιαδήποτε αποκλειστική επιρροή ή
οποιοδήποτε εμπορικό πλεονέκτημα για τους υπηκόους τους, το οποίο οι υπήκοοι
κάθε άλλου έθνους δεν μπορούν να αποκτήσουν εξίσου.
ΒΛΕΠΕ ΠΡΩΤΗ ΕΚΠΟΜΠΗ: Α ΜΕΡΟΣ ΣΥΝΘΗΚΗ ΛΟΝΔΙΝΟΥ 1827..
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ 1830
3 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΤΟΥ 1830
Το Πρωτόκολλο της ανεξαρτησίας του Ελληνικού κράτους (γνωστό και ως Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830) υπογράφτηκε από τις Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία στις 3 Φεβρουαρίου του 1830. Ήταν η πρώτη επίσημη, διεθνής διπλωματική πράξη που αναγνώριζε την Ελλάδα ως κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος, το οποίο θα επεκτεινόταν νότια της συνοριακής γραμμής που όριζαν οι ποταμοί Αχελώος και Σπερχειός. Πρώτος κυβερνήτης του νεοσύστατου κράτους υπήρξε ο Ιωάννης Καποδίστριας.
Ωστόσο στη Συνθήκη οριζόταν ότι πολίτευμα του ελληνικού κράτους θα ήταν η μοναρχία και έτσι για τη θέση του μονάρχη οι συμβαλλόμενες χώρες επέλεξαν τον πρίγκιπα Λεοπόλδο της Σαξονίας-Κόμπουρκ & Γκότα (μετέπειτα Βασιλιά του Βελγίου), ο οποίος δεν δέχτηκε. Στον θρόνο τελικά ανέβηκε ο μόλις 17χρονος πρίγκηπας Όθωνας των Βίττελσμπαχ της Βαυαρίας και σε αυτό συνέβαλε ο φανατικός φιλελληνισμός του πατέρα του Λουδοβίκου Α΄ της Βαυαρίας.
ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ
1. Η Ελλάδα θα δημιουργήσει ένα ανεξάρτητο κράτος και θα απολαμβάνει όλα τα πολιτικά, διοικητικά και εμπορικά δικαιώματα που συνδέονται με την πλήρη ανεξαρτησία.
2. Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα πλεονεκτήματα που παραχωρήθηκαν στο νέο κράτος, και για να συμμορφωθεί με την επιθυμία που εξέφρασε Η ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ να επιτύχει τη μείωση των συνόρων που καθορίζονται από το πρωτόκολλο, το οποίο θα επεκτεινόταν νότια της συνοριακής γραμμής που όριζαν οι ποταμοί Αχελώος και Σπερχειός
3. Η κυβέρνηση της Ελλάδας θα είναι μοναρχική και κληρονομική, κατά σειρά πρωτογενών. Θα ανατεθεί σε έναν Πρίγκιπα που δεν μπορεί να επιλεγεί ανάμεσα σε εκείνες των βασιλέων οικογενειών στα υπογράφοντα κράτη της Συνθήκης της 6ης Ιουλίου 1827, και θα φέρει τον τίτλο του Κυρίαρχου Πρίγκιπα της Ελλάδας. Η επιλογή αυτού του πρίγκιπα θα αποτελέσει αντικείμενο επακόλουθων ανακοινώσεων και προϋποθέσεων.
4. Μόλις γνωστοποιηθούν οι ρήτρες αυτού του πρωτοκόλλου στα ενδιαφερόμενα μέρη, η ειρήνη μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Ελλάδας θεωρείται ότι αποκαθίσταται εκ των πραγμάτων και τα θέματα των δύο κρατών αντιμετωπίζονται αμοιβαία, με Όσον αφορά τα δικαιώματα του εμπορίου και της ναυσιπλοΐας, όπως αυτά άλλων κρατών σε ειρήνη με την Οθωμανική Αυτοκρατορία και την Ελλάδα
5. Οι πράξεις πλήρους αμνηστίας θα εκδοθούν αμέσως από την Οθωμανική ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ και από την ελληνική κυβέρνηση.
Η πράξη ΑΥΤΗ θα διακηρύξει ότι κανένας Έλληνας, σε όλη την έκταση των περιοχών του, δεν μπορεί να στερηθεί την περιουσία του, ούτε να ανησυχεί με οποιονδήποτε τρόπο, με το ποσοστό που θα είχε λάβει στην εξέγερση. . Η πράξη αμνηστίας της ελληνικής κυβέρνησης θα διακηρύξει την ίδια αρχή υπέρ όλων των μουσουλμάνων ή των χριστιανών που έχουν αντιταχθεί στην ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ της. και θα κατανοηθεί περαιτέρω και θα δημοσιευθεί ότι οι Μουσουλμάνοι που επιθυμούν να συνεχίσουν να κατοικούν στις περιοχές και τα νησιά που έχουν ανατεθεί στην Ελλάδα, θα διατηρήσουν τις περιουσίες τους εκεί, και θα απολαμβάνουν πάντα εκεί, με τις οικογένειές τους, απόλυτη ασφάλεια.
6. Η Οθωμανική ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ θα παραχωρήσει σε όσους από τους Έλληνες υπηκόους της ΠΟΥ επιθυμούν να εγκαταλείψουν την τουρκική επικράτεια περίοδο ενός έτους για να πουλήσουν τα ακίνητά τους και να εγκαταλείψουν τη χώρα ελεύθερα.
Η ελληνική κυβέρνηση θα αφήσει την ίδια επιλογή στους κατοίκους της Ελλάδας που επιθυμούν να μετακινηθούν στην τουρκική επικράτεια.(ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ)
7. Όλες οι ελληνικές χερσαίες και θαλάσσιες δυνάμεις θα εκκενώσουν τα εδάφη, τα μέρη και τα νησιά που καταλαμβάνουν πέρα από τη γραμμή που ορίζεται στα όρια της Ελλάδας στην παρ. 2, και θα αποσυρθεί πίσω από αυτήν τη γραμμή το συντομότερο δυνατό. Όλες οι τουρκικές δυνάμεις ξηράς και θάλασσας που καταλαμβάνουν εδάφη, μέρη ή νησιά, που περιλαμβάνονται στα όρια που αναφέρονται παραπάνω, θα εκκενώσουν αυτά τα νησιά, μέρη και εδάφη, και θα αποσυρθούν πίσω από τα εν λόγω όρια, και το συντομότερο δυνατόν.
8. Κάθε ένα από Τις τρεις Συμβαλλόμενες Αρχές θα διατηρήσει την ικανότητα που παρέχεται ΑΠΟ τηΝ Συνθήκη της 6ης Ιουλίου 1827, για την εξασφάλιση όλων των ανωτέρω ρυθμίσεων και ρητρών. Οι εγγυήσεις, εάν υπάρχουν, θα καταρτιστούν ξεχωριστά. Η δράση και τα αποτελέσματα αυτών των διαφόρων πράξεων θα γίνουν, κατά συνέπεια στο προαναφερθέν άρθρο, αντικείμενο των επακόλουθων διατάξεων των Υψηλών Δυνάμεων.
Κανένα στρατΕΥΜΑ που ανήκει σε μία από τις τρεις Συμβαλλόμενες Αρχές δεν μπορεί να εισέλθει στην επικράτεια του νέου Ελληνικού Κράτους χωρίς τη συγκατάθεση των άλλων δύο Συμβαλλόμενων Αρχων που έχουν υπογράψει τη Συνθήκη.
9. Προκειμένου να αποφευχθούν συγκρούσεις που αναμφίβολα θα προκύψουν, υπό τις τρέχουσες συνθήκες, από σύμβαση μεταξύ των οθωμανικών οριοθετημένων επιμελητών και των Ελλήνων οριοθετημένων επιμελητών, όταν πρόκειται να σταματήσουμε επί τόπου την πορεία των γραμμών. συμφωνείται ότι το έργο αυτό θα ανατεθεί σε Βρετανούς, Γάλλους και Ρώσους Επιτρόπους και ότι καθένα από τα τρία Δικαστήρια θα διορίσει ένα. Σε αυτούς τους Επιτρόπους, παρέχεται μια οδηγία, η οποία επισυνάπτεται στην ενότητα. Θα καθορίσει την πορεία των εν λόγω συνόρων, ακολουθώντας, με κάθε δυνατή ακρίβεια, τη γραμμή που αναφέρεται στην παράγραφο. 2, θα σημειώσει αυτή τη γραμμή με πόλους και θα συντάξει δύο χάρτες, υπογεγραμμένους από αυτούς, ένας από τους οποίους θα δοθεί στην οθωμανική κυβέρνηση και ο άλλος στην ελληνική κυβέρνηση.
Θα πρέπει να ολοκληρώσουν την εργασία τους εντός έξι μηνών. Σε περίπτωση διαφοράς απόψεων μεταξύ των τριών επιτρόπων, θα αποφασιστεί η πλειοψηφία των ψήφων.
10. Οι διατάξεις του παρόντος Πρωτοκόλλου θα γνωστοποιηθούν αμέσως στην Οθωμανική Κυβέρνηση από τους πληρεξούσιους των τριών δικαστηρίων, στους οποίους θα παρασχεθεί για το σκοπό αυτό μια κοινή οδηγία που επισυνάπτεται στο Lit.H. Οι κάτοικοι των τριών δικαστηρίων στην Ελλάδα θα λάβουν επίσης, για το ίδιο θέμα, τη συνημμένη εντολή στο .Lit.I.
11. Τα τρία δικαστήρια διατηρούν το δικαίωμα να συμπεριλάβουν τις παρούσες διατάξεις σε μια επίσημη συνθήκη, η οποία θα υπογραφεί στο Λονδίνο, που θεωρείται εκτελεστική της 6ης Ιουλίου 1827, και θα κοινοποιηθεί στα άλλα δικαστήρια της Ευρώπης, με πρόσκληση να το κρίνουν κατάλληλο.
Συμπέρασμα. - Έχοντας φτάσει στο τέλος μιας μακράς και δύσκολης διαπραγμάτευσης, τα τρία δικαστήρια συγχαίρουν ειλικρινά τον εαυτό τους για την επίτευξη τέλειας συμφωνίας, εν μέσω των πιο σοβαρών και ευαίσθητων περιστάσεων.
Η διατήρηση της ένωσής τους σε τέτοιες στιγμές προσφέρει την καλύτερη εγγύηση για τη διάρκειά της, και τα τρία δικαστήρια κολακεύουν ότι αυτή η ένωση, σταθερή και ευεργετική, δεν θα σταματήσει να συμβάλλει στην εδραίωση της παγκόσμιας ειρήνης.
ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΚΑΙ Η ΠΛΗΡΩΜΗ ΤΗΣ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΧΙΚΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ 6 ΙΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ 1827.
Οι Μεγάλες Δυνάμεις δεν ήταν απόλυτα σύμφωνες με την επιλογή, ιδιαίτερα η Μεγάλη Βρετανία έφερε εμπόδια.
============================================================
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου